Allereerst sorry dat het zolang heeft geduurd voor jullie weer een verslag van ons krijgen. Verschillende factoren. Ik wil niet steeds in herhaling treden; reizen, wandelen, camping. En af en toe slechte tot geen internetverbinding.

16 t/m 25 februari
Onderweg gestopt in Camperdown. Een vriendelijk ogend plaatsje met veel groen. De huizen en winkels hebben bijzondere gevels, het is art deco (heb ik opgezocht). Het heeft wel wat. We hebben wat foto's gemaakt. De ene gevel is wat beter onderhouden dan de ander. Maar evengoed leuk om te zien.

We willen naar Wilsons Promontory NP. Om Melbourne te ontwijken zijn we met de ferry gegaan. Altijd leuk.
Onderweg zagen we affiches met een aankondiging voor een Little Market in Poowong. We zijn even wezen kijken. Nou, laat dat Little maar weg. Het is een grote braderie met van alles en nog wat. Het leukste vonden wij allerlei figuren van een soort staal voor in de tuin, zie de foto's. Willen we best wel in de tuin hebben maar kunnen het natuurlijk niet meenemen. Veel te zwaar en te groot. Thuis maar eens op zoek gaan. We hebben met de maker staan praten. Hij heeft ons verteld waar we op moeten letten. Het moet een bepaald soort staal zijn, Corten, dat blijft eeuwig goed.

In Wilsons Promontory NP is een enorme campground. Toen we daar aankwamen had ik meteen zoiets van wegwezen, veel te massaal. Zo druk als het nu was kan ik me niet van de vorige keer herinneren, maar toen waren we een paar weken later, dat zal het verschil maken. We konden nog wel een plekje krijgen, moet tegenwoordig allemaal online. De plekken zijn van groot tot klein, van beschut tot open en van ieder een eigen plek tot velden vol naast elkaar. Wij hebben een eigen plek. Ondanks dat het zo massaal is verspreidt het zich redelijk goed en is het 's nachts rustig. We wilden nog een nacht blijven, je kan hier heel goed wandelen, maar helaas volgeboekt.
Ongelooflijk, bijna 500 plekken en dan vol!!!!!
Bij een wandeling bovenlangs hadden we uitzicht op de camping, giga groot.
Maar .... eindelijk op de laatste avond daar een wombat gezien. Zo leuk. Net zo'n hoge aaibaarheids factor als de koala.

Inmiddels zijn we in Melbourne aanbeland. Vanochtend onze koffers gepakt en de camper ingeleverd.
En op de valreep op de camping toch nog een kookaburra gezien die een krabbetje probeerde op te peuzelen. De kookaburra lijkt op een grote ijsvogel maar dan wit. Zo schattig.

Melbourne
We hebben een kamer in een rustige buitenwijk, Gladstone Park.
Het openbaar vervoer is prima. Je bent alleen even onderweg, ruim een uur.
We hebben 2 hele dagen om Melbourne te bekijken. De 1e dag hebben we een fietstour geboekt. Met een groep en een gids fietsen we door de stad. Toevallig is de gids een Vlaamse wat heel handig is als er iets niet duidelijk is.
Wat een drukke stad. Het is een mengelmoes van culturen. Het is natuurlijk zaterdag dan is het natuurlijk nog drukker maar toch.... We kunnen merken dat we de drukte niet meer gewend zijn. Het kost ons veel energie. We hebben veel gezien. Het is in de stad hilly zoals dat heet, omhoog, omlaag. Gelukkig heeft de fiets versnellingen maar ik moet toch af en toe afstappen. Het was leuk en leerzaam maar ik ga toch liever lopen. Dan zie ik meer. Op de fiets in een vreemde drukke stad met linksrijdend verkeer is een dingetje.
In de stad zijn de gebouwen/flats hoger dan hoog, meer dan 100 verdiepingen. Tussen de hoogbouw staat ook regelmatig een oude kerk, huis of gebouw. Heel afwisselend. Naarmate je verder de stad uitgaat worden de huizen steeds lager. De wijk waar wij verblijven is alleen laagbouw, geen verdiepingen op de huizen en de meesten vrijstaand. Het is ook alleen in de steden waar hoge gebouwen zijn. Ook onderweg in Australië hebben we alleen maar laagbouw gezien. Het is wel heel gaaf als je richting de stad komt met de trein dat de skyline langzaam in zicht komt.

Vandaag, de 2e dag, hebben we een wandeling geboekt. De groep was groot maar te doen. Ik vond het leuker dan het fietsen. Je ziet weer andere plekken, hoort meer van de geschiedenis.
Kort door de bocht: Melbourne is min of meer groot geworden door de gold rush in de 19e eeuw. Het land waarop de stad is gebouwd was al eerder afgetroggeld van de inheemse bevolking, de aboriginals. Het is nog steeds niet helemaal goed geregeld voor ze. De aboriginals worden nog regelmatig achtergesteld.
Wat me opviel hier in de stad maar ook elders in Australië, je loopt nooit voor gek. Echt, alles komt voorbij. Wat de mensen allemaal wel of niet aanhebben aan kleding is heel grappig. Het kan niemand wat schelen.
We zien, zoals helaas in elke grote stad, ook regelmatig verslaafden en daklozen, dat is dan weer wat minder.
Vandaag kwamen we heel toevallig in het jaarlijkse Griekse festival terecht. Het Antipodi festival. Héél druk, veel eettentjes met lange rijen. De souvlaki en gyros vliegen je om de oren. Er zijn muziek- en dansoptredens. Echter, de muziek stond zo hard dat we er voor gevlucht zijn. Maar wel leuk dat we het gezien hebben.

Australië is klaar. Veel gezien en gedaan. Tasmanië heeft het meest indruk gemaakt. Prachtig daar.
Morgenochtend vroeg vliegen we naar Nieuw-Zeeland.
In Christchurch komen de video's beschikbaar, daar hebben we nu geen tijd meer voor. Dus morgen weer een paar linkjes ?

PS we zullen weer wat vaker schrijven.

Bijdrage van de eindredacteur.
Brood is een dingetje in Australië. Eerst kochten we verpakt brood in de supermarkt. Dat blijft zeker 2 tot 3 weken vers, en zo smaakt het ook. Fluffy, je eet het zo weg en dan heb je niet echt het gevoel iets gegeten te hebben. Al snel overgestapt op vers brood uit de supermarkt. Dat ziet er een stuk beter uit, maar het smaakt bijna hetzelfde. Tot we een echte bakker tegenkwamen, meteen 2 broden gekocht, maar dat viel nog steeds niet mee.
Iedere keer als we een echte bakker zagen, meteen in de remmen maar nog steeds konden we geen stevig volkoren of meergranen brood scoren. Wel overal lekker gebak en voor Betsy een latte machiato, hier café latte genoemd. Inmiddels waren we al 4 weken onderweg totdat we op de rand van de Grampians, in Dunkeld, een bord zagen van 'The Old Bakery'. Toen we binnenkwamen zagen we al iemand een broodje als ontbijt wegwerken dat er heel goed uitzag. De bakker liep toevallig door de winkel en kreeg van de vrouw een compliment dat hij schouderophalend in ontvangst nam. Hoewel, na zo een tijd redelijk ontmoedigd, toch maar weer 2 broden gekocht en de volgende ochtend aangesneden. Wat een verademing, ik veranderde van een grumpy old man in een gezellige echtgenoot. Goed stevig brood, waarvan je na 2 sneden genoeg hebt gehad. De volgende dag beide broden helemaal opgesneden en in pakjes ingevroren. Want dit brood bleek wel oud te kunnen worden. Ruim een week heerlijk ontbeten, en af en toe geluncht, totdat ik weer over moest op een mindere versie van brood. Wat we zijn we in Nederland en Duitsland toch verwend met goed, stevig brood.
Dit moest me toch even van het hart.
Betsy eet als ontbijt altijd een bak yoghurt met fruit en granola. Yoghurt is er in 18 soorten en fruit is hier in de zomer ook volop te verkrijgen. Uit medelijden krijg ik ook iedere ochtend een bak fruit, naast mijn brood. Dat begon met aardbeien voor op brood, toen kwam er mango bij, vervolgens banaan en perzik. Ik kan het slechter treffen, wat een schat, hè?