Waikite Valley Hot Pools, een favoriete plek van Rinie.
De eerste keer Nieuw-Zeeland in 2006 hebben we deze plek ontdekt. Stomend water komt hier in dit vulkanische gebied uit de grond. In 1960 zijn ze hier een simpel zwembad begonnen. Water van 90 graden wordt d.m.v. buizen gekoeld tot een graad of 40 waarmee ze nu diverse baden en hot pools continu vullen. In de jaren '70 zijn ze een kleine camping ernaast begonnen, stelde niet zo veel voor. In de loop der jaren is het wat uitgebreid tot nu 30 plaatsen waar een camper net kan staan en soms alleen een kleine camper.
Na een paar dagen in de hot pools te hebben gedobberd, vooral Rinie, zijn we verder gegaan.
Ik heb gelezen dat er in Whakarewarewa (nee, het is geen tikfout, ze hebben hier heel veel dubbele straat- en plaatsnamen) een bos is genaamd Redwoods en daar kan je een treewalk doen. Dat hebben we gedaan. Een wandeling van 700m over touwbruggen op 20m hoogte. Heel bijzonder om de bomen en varens op die hoogte te zien. Het zijn enorme kaarsrechte hoge bomen, redwoods, met een stam van kersenhoutenkleur tussen 50 en 75 meter hoog en een omvang van 1 tot 3 meter.
De varens staan ook op een stam, het zijn net enorme paraplu's. Ik denk toch zeker een meter of 5 hoog.
Wat ruikt zo'n bos toch lekker. Na op hoogte te hebben gelopen zijn we een route door het bos gaan lopen, heerlijk.

Rinie wil graag de Tongariro Crossing lopen. Dat is een bergwandeling van 20 km met veel hoogteverschillen over een soort maanlandschap. Heel mooi en zwaar. Ik heb hem 1x gelopen 18 jaar geleden. Voor Rinie wordt het de 4e keer.
Het weer is echter te slecht daar. Heel koud, sneeuw en harde wind. Niet prettig. Het wordt vanaf morgen langzaam beter, wrs gaat hij hem maandag lopen.
Tot die tijd staan wij bij Lake Taupo, weer in een prachtige omgeving. Rinie heeft een mooie lange wandeling gemaakt.

Het is goede vrijdag en niet alleen de publieke gebouwen zijn gesloten maar ook de meeste winkels, zelfs de grote supermarkten.
Wat hier ook het geval is dat er met feestdagen in de horeca 15% extra wordt gerekend.

We lopen tegen het einde van onze vakantie in Nieuw-Zeeland. Rinie heeft op de valreep toch nog de Tongariro Crossing gelopen. Schitterend weer en heel druk. Er kan je niets gebeuren zonder dat het opgemerkt wordt.
De vorige keren stonden we altijd om 7 uur aan de start, nu de wekker om 6.30 gezet. Stikdonker en steenkoud. Toch nog maar even blijven liggen. Om 8.45 van start, een dik vest en een jas aan.
De eerste keer met Betsy hadden we niet zulk mooi weer. Afwisselend zon, regen, mist en wind. En dat wisselde behoorlijk snel. De tweede keer met Nikki hadden we stralend weer en niet zo koud en liepen we in een behoorlijk tempo. Boven kom je langs een rode en zwarte krater van een soms actieve vulkaan. Mooie kleuren. Daarna uitzicht op Blue Lake en Emerald Lakes.
De derde keer met Nikki en Jochem hadden we weer schitterend weer, zal wel aan Nikki liggen. Onderweg een uitstapje gemaakt naar de top van Mount Ngauruhoe, ook wel bekend als Mount Doom uit Lord of the Rings. Een hoge puinhelling waar je 2 stappen omhoog doet en weer 1 stap terug glijdt, een vermoeiend gebeuren.
Ik zat er nu al lang naar uit te kijken om de Crossing te lopen en bedacht dat ik Mount Ngauruhoe ook weer wilde doen. Tot we op een camping een Nieuw-Zeelands stel spraken, die vertelden dat Mount Ngauruhoe niet meer beklommen mag worden. Het is voor de Maori stammen een heilige plaats en ze willen niet meer zoveel vreemden op die berg.
Omdat het alpine gebied is kan het weer zo omslaan, dus een rugzak vol met extra kledingstukken, brood, liters waters en muesli-repen. Na een uur lopen konden die jas en vest al uit en werd de rugzak nog zwaarder. Onderweg veel foto's gemaakt, die houden jullie nog tegoed. Ik heb problemen met de USB-C aansluiting op de laptop en kan de foto's niet overzetten.

Na de Tongariro zijn we langzaam richting Auckland gereden. Het is bijna 400 km, dat doen we in 2-en.
Het gebied was een en al heuvel met van die geulen ertussen. Ertussen lopen schapen, heel veel schapen. Ze hebben lekker de ruimte. Maar eerst nog even langs een medisch centrum om een recept te krijgen voor pijnstillers. Want de uitslag van de gordelroos mag dan weg zijn, de hoofdpijn is dat nog zeker niet.
Zoals de andere keren duurt dat altijd veel langer dan je zou willen.
Daardoor waren we te laat bij de camping, die doen de poort om 19.00 uur dicht. Onze laatste nacht in Nieuw-Zeeland doorgebracht op een parkeerplaats bij sportvelden.

Woensdagavond laat vliegen we naar Singapore waar we, net als op de heenweg, weer 3 dagen zullen verblijven.